Vrienden ontvrienden

Weet deze ekster straks nog wie ik ben? Nu zit z/hij zo vrolijk op mijn hoofd en vloog h/zij waar ik was maar kent een ekster een mens?

Wat zijn vrienden?

Vrienden, wat zijn dat eigenlijk? Als ik wil weten wat de letterlijke betekenis van iets is zoek ik altijd in mijn Dikke Van Dale – niet zo dik vandaag want tegenwoordig heb ik het digitale woordenboek.
In de Van Dale staat:
Persoon aan wie men door genegenheid verbonden is.

Een ruim begrip – iemand aan wie men door genegenheid en persoonlijke voorkeur verbonden is.

Er wordt niet dieper ingegaan op het woord vriendschap en wat je wel en niet van elkaar kunt verwachten als vriend. Kun je wel iets van je vrienden verwachten? Vaak wordt er gezegd dat je niets verwachten moet, verwachtingen komen nooit uit en je zult altijd teleurgesteld worden.

Ik heb met dit niet mogen hebben van verwachtingen toch altijd wat moeite.

Als je niet iets van je vrienden mag verwachten van wie mag je dan wel wat verwachten? Van niemand misschien? Van jezelf?

Ik denk zelf dat ik een goede vriend ben maar misschien denken mijn ‘vrienden’ daar anders over?

Heb ik eigenlijk wel vrienden? Ik weet of denk dat ik misschien twee vrienden heb, ach misschien als ik haar erbij op tel heb ik er drie, twee van hen zouden dit bericht kunnen lezen, de derde is buitenlands en kan dit zeker niet lezen.

Misschien zijn er nog wel twee mensen die zichzelf als een vriendin van mij beschouwen maar misschien is dat er ook maar één.

Je echte vrienden kun je op één hand tellen heb ik gemerkt in de tijd dat mijn ouders overleden. Andere mensen komen en gaan, zijn even je vrienden en gaan dan weer.

Sommige laat ik ook gaan.

Nu met Facebook kun je mensen ontvrienden. Zo heb ik net iemand ontvriend die zich voortdurend geringschattend over me heeft uitgelaten, iemand die een erg kort lontje heeft en voortdurend haar saggerijn op mij afreageert, jaar in jaar uit. Vaak bijt ik niet van me af en laat het over me heen komen.  Onlangs heb ik op een duidelijke manier haar terug verwezen naar haarzelf wat me een “wat ben jij gemeen” op leverde. Twee dagen geleden maakte ze me publiekelijk uit voor een monster en toen was de maat vol. Ik heb haar ontvriend. Wat een opluchting. Ze kan mijn berichten niet meer zien, ze kan geen vervelend commentaar meer leveren, ze kan me niet langer vertellen wat ik moet doen en hoe ik het moet doen.

Iemand die haar commentaar had gelezen vroeg me of ik wel eens oude schoenen weg gooide en of het geen tijd was me van zulke ‘vrienden’ te ontdoen. Nu gooi ik zelden ouwe schoenen weg, of ouwe kleren, ik heb nu al weken een plastic zak klaar liggen waar ik oude kleren in wil doen, er zitten twee t-shirts in maar mijn kamer ligt bezaaid met spullen die ik eigenlijk weg wil doen maar wat me niet lukt – nog niet – misschien is het ontvrienden op Facebook een begin?